ఒకరోజు
వున్నట్టుండి నాకు ఫోన్ వచ్చింది.
“అన్నయ్యా...
నేను సుమతిని మాట్లాడుతున్నాను... ఒకసారి ఇంటికి వస్తారా మీతో మాట్లాడాలి..” అంది సుమతి. ఆ అమ్మాయిది మా వూరే, నాకు దూరపు బంధువు కూడా. సంవత్సరం క్రితమే మా ఆఫీసులో పనిచేసే నారాయణతో పెళ్ళైంది. దాంతో ఒకటి
రెండుసార్లు మా ఇళ్ళ మధ్య రాకపోకలు కూడా సాగాయి. ఆ అమ్మాయికి అన్నా, అండ నేనేనని మా వూర్లో అంతా అనుకుంటున్నారు కాబట్టి వెంటనే బయల్దేరాను.
నారాయణ గురించి నాకు క్షుణ్ణంగా తెలుసు కనుక సుమతి నాతో మాట్లడబోయే విషయం నాకు ముందే తెలుసు.
విశ్వాసం అనేది
కుక్కకే కాదు మనుషులకి కూడ వుండాలని ప్రగాఢంగా విశ్వసించేవాడు మా నారాయణ. అయితే ఆ
విశ్వాసాన్ని ప్రదర్శించే విషయంలో కూడా కుక్కనే ఆదర్శప్రాయంగా తీసుకున్నాడు వాడు.
బాసు దగ్గర నిలబడటం దగ్గర్నుంచి, గాలి పీల్చడం వదలడం లాంటివికి కూడా ఒక పరిధికి
లోబడి, ఎట్టి పరిస్థితిలోనూ ఆయనకి ఇబ్బంది కలగకుండా చూడగలగటం నారాయణకి వెన్నతో
పెట్టిన విధ్య.
“అసలు బాసు ముందు
గాలి పీల్చడంలో కూడా ఒక నిర్దుష్టమైన నాదం వుంది... ఒక ప్రత్యేకమైన పద్ధతి
వుంది... నాలక పూర్తిగా చాపీ చాపకుండా, గొంతులోనుంచి గాలిని వదులుతూ పీలిస్తూ
వుంటే...” అన్నాడొకసారి నాతో మందుకొడుతూ.
“అందుకేరా...
నీకు కుక్కకీ దగ్గర పోలిక అని ఆఫీసులో అంతా అనుకుంటున్నారు..” చెప్పాను నేను.ఆఫీసులో
బాస్ చలపతి దగ్గరకు వెళ్ళినప్పుడల్లా అతని మెళ్ళో టై సరిగ్గా కుక్కతోక లాగే
వూగుతుంటుందని చాలామంది చెప్పుకోగా విన్నానునేను.
“ఏడ్చారు... ఎవరేమన్నా మనం పట్టించుకోము కదా...” అంటూ నవ్వేశాడు. ’నవ్విపోదురు గాక నాకేటి సిగ్గు’ అంటూ తను చెయ్యాలనుకున్నది చేసెయ్యడమే నారాయణ లక్షణం. దీని వల్ల నష్టాల కన్నా లాభాలే ఎక్కువ అని వాడిఅభిప్రాయం.
గత కొన్ని దశాబ్దాలుగా విపరీతమైన బాసుప్రేమను ప్రదర్శిస్తూనే వున్నాడు నారాయణ. పదవులు మారినా, బాసులే మారినా, ఈ బాసుసేవాపరయణత్వానికి అణువంతైనా లోటు రానివ్వలేదు నారాయణ. ఎప్పుడో వుద్యోగంలో చేరిన మొదట్లో వుద్యోగరీత్యా విదేశాలకు వెళ్ళి వస్తూ వస్తూ బాసు కోసమని రెండు బాటిళ్ళు డ్యూటీ ఫ్రీ మందు తీసుకొచ్చాడు. అంతే ఆ బాసు వున్నంతకాలం ఆ మత్తులో నుంచి బయటపడిందే లేదు. దాంతో ఈ బాసుసేవ యొక్క మహిమాన్వితమైన శాక్తిని తెలుసుకున్నాడు. అందుకే ప్రమోషన్లు, బోనసులు, ఇంక్రిమెంట్లు వంటి పెద్ద పెద్ద లాభాలే కాకుండా చిన్నపాటి ఏ.సీ. క్యాబిన్, అందమైన సెక్రటరీ, శ్రావణ మంగళ గౌరీ వ్రతం తో సహా క్యాలండర్లో వున్న ప్రతి పండగకీ పబ్బానికి శెలవలు వంటి అనేకానేక ప్రత్యేక ప్రయోజనాలు పొందాడు వాడు.
నారాయణ చేసే బాసుసేవనం మహిమ ఎంతదంటే ఏ కొత్త బాసు వచ్చినా మొదట దండ మనవాడే వేస్తాడు. పాత బాసుని సాగనంపుతూ సభ ఏర్పాటు చేసి ఆయన్ని ఆకాశానికి ఎత్తేస్తాడు. పాత బాసు తెలుగు సినిమాకి చిరంజీవి లాంటి వాడని, తమిళ సినిమాకు రజనీ లాంటివాడని, హిందీ సినిమాకి ఏకంగా అమితాబచ్చనని చెప్పేస్తాడు. అవకాశం లేదు కానీ లేకపోతే ఏ భారతరత్నో, పరమవీరచక్రో ప్రకటించినా ప్రకటించేవాడు. ఆ తరువాత బాసు వెళ్ళిపోతున్నందుకు బాధ పడతాడు. కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటాడు. ఎక్కిళ్ళు పెడతాడు. వాణ్ణి సముదాయించడానికి అయిదారుగ్గురు అవసరం అవుతారు.
ఇదంతా ఒక పక్క జరుగుతుంటే, వెళ్ళిపోతున్న బాసు కన్నీళ్ళు తుడుచుకోని వస్తున్న బాసుకి నారాయణ గురించి వివరిస్తాడు. నా కన్న బిడ్డలాంటివాడు అనీ, నువ్వు కూడా వాణ్ణి అలాగే చూసుకోవాలని చెప్పి, ఆఖరుకి వట్టు కూడా వేయించుకుంటాడు. దాంతో ఆఫీసు ఫర్నీచరు, స్టాక్ తో పాటు నారాయణ బాసు సేవనం కూడా హాండోవర్ అయిపోతుంది.
కొత్తబాసు సేవా కార్యక్రమాలు ఇల్లు వెతకటంతో ప్రారంభమౌతాయి.
“సార్... మీరు వూరికి కొత్తకదా పోనీ ఈ ఆదివారం చార్మినారు, సాలార్జంగు మ్యూజియం తీసుకెళ్ళనా? పాపం పిల్లలు ఎంజాయ్ చేస్తారు...” అంటూ ఒక ప్రతిపాదన పెడతాడు. బాసు తలాడిస్తాడు. ఆ ఆదివారం సాలార్జంగు మ్యూజియంలో గంటలు కొట్టే గడియారం దగ్గరకు చేరెసరికి బాసు భార్యని ఆంటీ అనో, పిన్నిగారు అనో మరీ సెంటిమెంటు వర్కౌట్ అయితే అమ్మా అనో పిలిచేస్తాడు.
“బాసు వైఫు అన్నింటి కన్నా పెద్ద లివర్, పెద్ద పవర్... ఆ పవర్ కానీ మన చేతిలోకి చిక్కిందా ఇక మనంహారీపోటర్ తో సమానం... మన రామదాసు కూడా మేడమ్ తో – నను బ్రోవమని చెప్పవే – అని రికమెండేషన్ చేయించుకున్నాడు... గుర్తులేదా?” అంటూ ఆ టెక్నిక్ వివరింఛడు నాకు.
ఇలాంటి నారాయణ గురించి సుమతి ఏం చెప్పబోతోందో ఊహించడం పెద్ద కష్టమా చెప్పండి?
***
“మీ మిత్రుడితో చాలా కష్టంగా వుంది అన్నయ్యా...” అంది నేను ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టగానే. మంచినీళ్ళు, టీ లాంటి పనికిఆహార పథకం ఏదీ ప్రకటించకుండా నేరుగా విషయానికి వచ్చేసిందంటే పరిస్థితి తీవ్రంగా వుందని నాకు అర్థం అయ్యింది.
“ఏమిటమ్మా... ఏం జరిగింది?” అడిగాను నేను.
“ఏంముందన్నయ్యా... మీకందరికీ ఆరు గంటలకి ఆఫీస్ అయిపోతే ఆయన అసలు పని అప్పుడే మొదలౌతుంది. బాసుని తన కార్లో స్వయంగా ఇంట్లో దించడం, అవసరమైతే వాళ్ళకోసం సినిమా టికెట్లు తీసుకోవడం, పార్కులో పిల్లల్ని ఆడించడం, అమ్మగారి కోసం బియ్యప్పిండో, ఇడ్లీ పిండో మెషిన్ లో ఆడించడం.. ఇలా వుంది వరస... ఇల్లు లేదు, సంసారంలేదు... అసలు నేనొకదాన్ని వున్నానన్న సంగతి కూడా గుర్తురాదు..” చెప్పిందామె.
నేను నిట్టూర్చి –
“నాకు తెలుసమ్మా... ఆఫీసులో కూడా ఇవే కంప్లైంట్లు... చెయ్యాల్సిన పని చెయ్యడు,
అవసరం వున్నా లేకఫోయినా బాసుని పొగడటం, ఆ పొగడ్తతోనే ఏ పనీ చెయ్యకుండానే
గడిపేయటం... ఇది ఆయన చేసే వుద్యోగం...” చెప్పాను నేను.
సుమతికి “డోలు - మద్దల” సామెత ఏదో గుర్తొచ్చినట్లు వుంది. అందుకే ఏ సమాధానం చెప్పకుండా ఆలోచనలో పడిపోయింది. ఒక అయిదు నిముషాల మౌనం తరువాత తనే నోరు విప్పింది – “అసలు సమస్య ఇంకొకటి వుందన్నయ్యా..” అంది చిన్నగా.నేను ఏమిటో చెప్పమన్నట్లు తలాడించి సోఫాలో ముందుకు జరిగాను.
“ఈయనకి కాకా పట్టడం, బాకాలు మోగించడం ఇవన్నీ బాగా అలవాటయ్యాయి... ఇక ఎక్కడికెళ్ళినా ఇదే వరసై పోయింది... ఎక్కడైనా బంధువుల ఇంటికి వెళ్తే వాళ్ళకి అనవసరమైన గౌరవం ఇచ్చి నెత్తికి ఎక్కించుకుంటాడు, చిన్నా పెద్దా పిల్లా జెల్లా ఎవరని లేదు వాళ్ళ పక్కన చేతులు కట్టుకోని నిలబడతాడు, వింతగా శబ్దాలు చేస్తూ నాలుక బయట పెడతాడు.,.”
“విశ్వాసం మార్కు కుక్క లక్షణాలు..” చెప్పాను నేను.
“అదే మాట మా పిన్ని అంటే నాకు తల కొట్టేసినట్లైంది... ఇంకా దారుణం, ఈ మధ్య నాతో కూడా అలాగే వ్యవహరిస్తున్నాడు... అన్నం మాడ్చినా... కూరలో వుప్పు లేకపోయినా కూడా తెగ పొగిడేస్తున్నాడు...మొన్నా మధ్య బిర్యానీ ఇంత అద్బుతంగా వండటం నీకు తప్ప ఇంకెవరికీ సాధ్యం కాదు అన్నాడు.. తీరా తిని చూస్తే అందులో ఉప్పు లేదు...” బాధగా చెప్పింది సుమతి.నేనుఆలోచించడంమొదలుపెట్టాను.
***
మా బాస్ చలపతికి ఫేర్ వెల్ పార్టీ.
యధావిధిగా నారాయణ శవం లేచిన ఇంట్లోకి వచ్చినట్లు వచ్చాడు. బాసు చలపతి ముందు నిలబడి భోరుభోరున ఏడ్చాడు.
"సార్ పదికాలాల పాటు మీకు సేవ చేసుకోని తరించే భాగ్యమే మాకు లేదా? మీరు తలపెట్టిన మహత్తరమైన ప్రాజెక్ట్ పూర్తి చెయ్యలేదే... మీ పిల్లలకి కొత్తసినిమా టికెట్టైనా కొనివ్వలేదే... మేడంగారిని ముత్యాలషాపింగ్‌కైనా తీసుకెళ్ళలేదే... కనీసం ఒక్కసారి కూడా మిమ్మల్ని మా ఇంటికి భోజనానికి తీసుకెళ్ళలేదే.." అంటూ ముక్కు చీదాడు.
"దానికేం భాగ్యమోయ్... రేపే మీ ఇంటికి డిన్నర్‌కి వస్తున్నాం..." అంటూ ప్రకటించాడు చలపతి.
నారాయణ సంతాపసభ మర్నాడు ఇంట్లో కూడా కొనసాగింది. బాసు భోజనం చేస్తున్నంతసేపూ పక్కన నిలబడి విజామరలు వీచాడు. బాసు భోజనం అయ్యేదాకా ఎవరూ తినడానికిలేదని నన్ను కూడా నిలబెట్టేశాడు. ఎగిరేవి, దూకేవి, ఈదేవి, పాకేవి అనే బేధాలు లేకుండా రకరకాల జంతుజాలాన్ని బలిగా సమర్పించాడు. కొసరి కొసరి వడ్డించాడు. సుమతిని చూద్దామంటే ఈ వంటంతా వండి వడ్డించి చిరునవ్వులు నటిస్తున్నా లోపల చిటపటలాడుతూనే వుంది.
భోజనానంతరం తాంబూలం సమర్పయామి.
"నేను ఎక్కడికి వెళ్ళినా నీలాంటివాడు దొరకరయ్యా.." అన్నాడు చలపతి గట్టిగా తేనుస్తూ.
"సార్ ఎంతమాట సార్... వెంకటేశ్వరుడికన్నా వేరు దైవం దొరుకుతాడు కానీ మీ లాంటి బాసు నభూతోనభవిష్యతి.." అన్నాడు నారాయణ చేతులు జోడిస్తూ. పొగడ్తవల్లో, భోజనం ఎక్కువవడంవల్లో చలపతి పాంట్ ఇంకొంచెం వదులుచేసుకోవాల్సి వచ్చింది.
మళ్ళీ బ్రేవ్ మంటూ ఘీంకారం చేసి అన్నాడు బాసు చలపతి - "అందుకేనయ్యా... నిన్ను నాతో పాటే జార్ఖండ్ పంపమని హెడ్ఆఫీస్‌కి రికమెండ్ చేశా... రేపో మాపో ఆర్డర్స్ వచ్చేస్తాయి.."
నారాయణ గుండెల్లో బాంబు పడ్డట్టైంది. "సార్.. అదేమిటి సార్... నేను మీతో ఎలా రాగలను సార్... తెలుగువాణ్ణి పైగా నా ఫ్యామిలీ, సొంత ఇల్లు, పిల్లల చదువులు అన్నీ ఇక్కడే వున్నాయి..."
"వుంటే వున్నాయిలేరా... నీకు వాటన్నింటికన్నా బాసుసేవ ముఖ్యం కదా.." నేను చెవిలో చురకంటించాను.
"అమ్మో.. జార్ఖండా నేను రాలేను సార్.." అన్నాడు నారాయణ దీనంగా.
"అదేమిటయ్యా... నాకు నా కుటుంబానికి సేవ చేసుకోడానికి పుట్టిన హనుమంతుడినన్నావు.. మరి సేవ చేసుకునే అవకాశం ఇస్తుంటే రానంటావే?" అడిగాడాయన. నారాయణ దాదాపు కాళ్ళ బేరానికి వచ్చాడు.
"వద్దు సార్... ఇక్కడికి కొత్తబాసు వస్తాడు కదా.. ఆయన సేవ చేసుకుంటాను.." చెప్పాడు ఆఖరి అస్త్రంగా.
"నాలాంటి బాసు మరొకడు దొరకడన్నావు?" సంహరాస్త్రం వదిలాడు బాసు. నారాయణ ఇరుకునపడ్డాడు. ఔనని జార్ఖండ్ పోలేడు...కాదని కప్పి పుచ్చలేడు. నిజం చెప్పడం మినహా వేరు మార్గం కనపడినట్లులేదు.
"నన్ను వదిలేయండి సార్... బాసును కాకాపడితే పనులు అవుతాయని ఇలా చేశాను సార్.. మీకే కాదు మీ స్థానంలో ఎవరున్నా ఇలాగే చేసేవాడిని..." ఒప్పుకున్నాడు.
“అయితే నాతో పాటు జార్ఖండ్‌కి రానంటావా?" అడిగాడు మళ్ళీ రెట్టిస్తూ.
"మహాప్రభో... మీకు దణ్ణం పెడతాను...నన్ను వదిలేయండి”
"అయితే ఒక షరతు... నువ్వు ఈ బాసుని కాకా పట్టేవుద్యోగాన్నివదిలి, అసలు వుద్యోగమేదో అదిచెయ్యి... నువ్వు ఎక్కువగా కాకాపడితే నీ కాక తీర్చమని రాబోయే కొత్త బాసుకి చెప్తాను..." అన్నాడు చలపతి.
“బుద్దొచ్చింది.. ఇక ఇలాంటి బుర్ర తక్కువ పని చెయ్యనుగాక చెయ్యను... మా సుమతి మీద ఒట్టు.." అన్నాడు దీనంగా.
చలపతి నా వైపు చూసి తలాడించి "సరే.. అయితే నీ ట్రాస్ఫర్ ఆపమని చెప్తాను.." అంటూ బయటికి నడిచాడు.
సుమతి నా వైపు కృతజ్ఞతగా చూసింది.
***
(చిత్ర మాసపత్రిక మే 2012 అనుబంధం, హాస్యకథల సంపుటిలో ప్రచురితం)
5 వ్యాఖ్య(లు):
బావుందండి.' బాసు ముందు గాలి పీల్చడంలో కూడా ఒక నిర్దుష్టమైన నాదం వుంది' అన్న లైను చాలా ఫన్నీగా ఉంది.
వారపత్రికలకు కథలు పంపేటప్పుడు రెగ్యులర్ పోస్ట్‌లోనే పంపాలా? ఎయిర్‌మెయిల్, స్పీడ్‌ పోస్ట్, రిజిస్టర్డ్ పోస్ట్ లేదా కొరియర్ లాంటి వాటిల్లో పంపితే స్వీకరిస్తారా?
అజ్ఞాత: వారపత్రికలకు రెగ్యులర్ పోస్ట్ లోనే పంపడం ఆచారం... కొరియర్ ద్వారా పంపితే స్వీకరించరనుకుంటాను. ఈ మధ్య కొన్ని పత్రికలు ఈ మెయిల్ ద్వారా కూడా తీసుకుంటున్నారు.
థాంక్స్ ప్రసాద్ గారూ ,మరో చిన్న డౌటు. అరఠావు అంటే A4 సైజు పేపరేనా?
థాంక్స్ ప్రసాద్ గారూ ,మరో చిన్న డౌటు. అరఠావు అంటే A4 సైజు పేపరేనా?
అవును అరఠావు అంటే A4
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి