"వస్తున్నావా లేదా?"
అన్నాడు మురుగన్.
"రావట్లేదు"
అన్నాడు వెంకట్ స్థిరంగా. అప్పటికి అరగంట నుంచి ఇద్దరి మధ్య వాదన నడుస్తూనే వుంది.
"నీ అంత
పిచ్చోణ్ణి నేను ఎక్కడా చూడలేదు... ఏదో కంపెనీ పుణ్యమాని సిడ్నీ చూసే అవకాశం
వచ్చింది. ఈ రోజు బ్లూ మౌంటేయిన్స్ తీసుకెళ్తారట. హోటల్లోనే వుంటానంటావేంటి?
పిచ్చి కాకపోతే?"
మురుగన్ కోప్పడ్డాడు.
"రావాలనిపించట్లేదురా...
బాస్‌కి ఏదో ఒకటి చెప్పు" అన్నాడు వెంకట్ బెడ్ మీదనుంచి కదలకుండానే.
మురుగన్ అసహనంగా
లేచి, తన బ్యాగ్
తీసుకోని "పైత్యకారన్.." అని గొణుక్కుంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
ఆ తరువాత పది
నిముషాలసేపు ఏం చెయ్యాలో తెలియనట్టు అలాగే బెడ్ మీద వుండిపోయాడు వెంకట్. క్రమ
క్రమంగా అతన్ని ధుఖం కమ్మేసింది.
***
బస్సు
బయల్దేరింది. ఒక ప్రముఖ ఇన్సూరెన్స్ కంపెనీలో ఆ సంవత్సరం అత్యధిక సేల్స్ చేసిన
మేనేజర్లందరికీ సిడ్నీ ట్రిప్ ఏర్పాటు చేశారు. ఆ కంపెనీలో ఒక భాగస్వామి
ఆస్ట్రేలియాలో వుండటం వల్ల స్వామి కార్యం స్వ కార్యం అన్నట్లుగా సిడ్నీ
ఎన్నుకోబడింది. అందులో భాగంగా రెండో రోజు షేడ్యూల్ మొదలైంది. డ్రైవర్ వెనుకగా
నిలబడి, ఇటు వైపు తిరిగి
గట్టిగా చెబుతోంది గైడ్ ఇసబెల్లా.
"నిన్న మనం చూసిన
సిడ్నీ టవర్ మీ కుడి వైపు కనిపిస్తుంది చూడండి. ఆ టవర్ పైయెత్తున సరిగ్గా నిన్న
మనం నిలబడ్డ చోటు నుంచి ఇప్పుడు ఇంకెవరో మనల్ని చూస్తుంటారు.."
ఆమె చెప్పేది
ఎవరూ పట్టించుకోవటం లేదు. బస్సంతా కోలాహలంగా వుంది. సేల్స్ వుద్యోగంలో తప్పనిసరి
అయిన టెన్షన్లు, ఎడతెరిపి లేని
ఫోన్ కాల్స్ లేని మూడు రోజులు అవి. ఆ ఆనందాన్ని ఎంత వీలైతే అంత జుర్రుకునే ప్రయత్నంలో
వున్నారంతా. గోల గోలగా అరుస్తున్నారు. ఒకళ్ళనొకళ్ళు ఆటపట్టిస్తున్నారు. రాత్రంతా
తెగ తాగినవాళ్ళు, కింగ్స్ స్ట్రీట్‌లో
అందాలని ఆబగా జుర్రుకున్నవాళ్ళు మాత్రం సిటీ దాటక ముందే నిద్రకి ఉపక్రమించారు.
నేషనల్ మేనేజర్
గుర్జీత్ సింగ్ లేచి వచ్చి మురుగన్ పక్కన కూర్చున్నాడు.
"వేర్ ఈజ్ వెంకీ"
అడిగాడు.
"రానన్నడు. రాత్రి
చాలా సేపు ఏడుస్తూ కూర్చున్నాడు... ఏమైందిడా అంటే చెప్పడు".
"ఏమైనా హెల్త్
ప్రాబ్లం?" అడిగాడు గురు.
"హెల్త్ ఇజ్
పర్ఫెక్ట్... వేరే ఏదో??"
"అతని వైఫ్
డెలివరీకి వుందని చెప్పాడు.."
"ఇంట్లో అంతా ఓకే గురు...
ఇక్కడే ఏదో అయ్యింది" చెప్పాదు మురుగన్. ఆ సీట్ వెనకే వున్న సైబు ముందుకు
వంగాడు.
"నిన్న బోండాయ్
బీచ్‌లో ఏదో గొడవైందట... అప్పట్నుంచి అలాగే వున్నాడు బాస్." అన్నాడతను. అందరూ
గురు అని పిలిచినా అతను మాత్రం బాస్ అనే పిలుస్తాడు. కాకా పట్టడంలో మొదటి రకం.
"బోండాయ్? నేను కూడా వున్నాను కదా? గొడవెక్కడైంది?"
"ఎవరో లోకల్
మనిషితో గొడవైంది సార్..." చెప్పాడు పక్కన ఐల్ సీట్లో వున్న రాథోడ్.
"ఈజ్ ఇట్? అలాంటివి నాకు చెప్పాలి కదా? ఏదైనా ప్రాబ్లం అయితే?" గుర్‌జీత్‌కి తను బాస్ అన్న సంగతితో పాటు,
ఆ టూర్లో ఏదైనా తేడా
జరిగితే తన పై అధికారుల నుంచి వినాల్సిన మాటలు మనసులో మెదిలాయి.
"నేను
చెప్దామనుకున్నాను బాస్.. కానీ పూర్తిగా విషయం తెలియదు కదా అని వూరుకున్నాను.
థాంక్ గాడ్. అది పెద్ద ఇష్యూ అయ్యుంటే బాస్‌కి ఎంత చెడ్డపేరు వచ్చేది" అందులో
కూడా కాకా పట్టేందుకు అవకాశం వెతుక్కున్నాడు సైబు.
"అసలు ఏం జరిగింది?
అప్పుడు అతనితో
ఎవరున్నారు?" చుట్టూ చూశాడు గురు.
సైబు ఆఘమేఘాలమీద
ముందురోజు సాయంత్రం వెంకీతో ఎవరున్నారో కనుక్కోని అతన్ని తీసుకొచ్చి గురు ముందు
ప్రవేశపెట్టాడు. అతని పేరు జిగ్నేష్ పటేల్.
"క్యా హువారే?"
అడిగాడు గురు. జిగ్నేష్
చెప్పడం మొదలుపెట్టాడు.
***
సిడ్నీలో మొదటి
రోజు. సిడ్నీ టవర్, ఒపేరా హౌస్ చూసి
సాయంత్రంగా బోండాయ్ బీచ్ కి చేరుకున్నారు.
దిగుతూనే చుట్టూ
చూశాడు వెంకీ.
"ఇదేనా బోండీ బీచ్?” అందరూ పకపక నవ్వారు.
"బోండీ కాదు
బోండాయ్ అనాలి" అన్నారెవరో. అదే అదనుగా అందరూ వెంకీని ఆటపట్టించడం
మొదలుపెట్టారు. ఇంగ్లీషు స్పెల్లింగ్‌ని (Bondi) బట్టి పలికిన వెంకీ అలా ఎందుకు పలకాలో తెలుసుకోలేకపోయాడు. అడిగితే ఇంకా
వెటకారం చేస్తారని మాట్లాడకుండా ఇసుకలో అడుగులేసుకుంటూ ముందుకు వెళ్ళిపోయాడు.
అందరూ కుడి వైపుకి వెళ్తే అతను మాత్రం ఎడమ వైపుకి వెళ్ళాడు.
బీచ్ మొత్తం
కోలాహలంగా వుంది. ఎక్కడెక్కడి నుంచో వచ్చిన టూరిస్ట్ లు, సిడ్నీలో వుండే కుటుంబాలు, సర్ఫింగ్ చేసేవాళ్ళు సందడిగా వుంది. అవన్నీ
చూడగానే వెంకీకి సూర్యలంక బీచ్ గుర్తొచ్చింది. అక్కడ ఇంత శుభ్రతలేదు. ఇంతమంది
జనంలేదు. అయితే వుండే కాస్త జనం వంటినిండా బట్టలతో కనిపిస్తారు. ఇక్కడ అలా కాదు.
అన్నీ వుండీ లేనట్టుండే కురచ దుస్తులే. నవ్వుకున్నాడు.
తనతో తెచ్చుకున్న
బ్యాగ్లో నుంచి హ్యాండీక్యామ్ తీసి వీడియో తీయడం మొదలుపెట్టాడు. జిగ్నేష్
అటుపక్కనించి పోతూ - "తీయ్.. తీయ్.. ఫేషన్ షో లాగుంది.." అన్నాడు
నవ్వుతూ.
"ఛ.. ఛ.. నేను
వాళ్ళని తీయటంలేదు భాయ్... వాళ్ళకి లేకపోయినా నాకుంది సిగ్గు.." అన్నాడు
నిజాయితీగా. జిగ్నేష్ నమ్మలేదు సరికదా కన్నుకొట్టి ముందుకెళ్ళిపోయాడు.
ముందు దూరంగా
వున్న ఓడల్ని, పైన ఎగురుతున్న
పక్షులని తీశాడు. అల్లలనీ, ఇసకనీ తీస్తూ
ముందుకు సాగాడు. అక్కడక్కడా సర్ఫిగ్ చేస్తున్నవాళ్ళని తీశాడు. ఇంకొంచెం
ముందుకెళ్ళిన తరువాత ఒక పక్కగా ఆడుకుంటున్న పిల్లల్ని చూశాడు. వాళ్ళ ఆటని గమనిస్తూ
వీడియో తీయడం మొదలుపెట్టాడు.
అందులో ఒక
ఐదారేళ్ళ పిల్ల వుంది. స్విమ్మింగ్ దుస్తులు వేసుకోని అటూ ఇటూ పరుగెడుతోంది. ఇసుకని
చిన్న చేటలాంటి ఆట వస్తువుతో ఎత్తి ఒక కుప్పగా పోసింది. చిన్న ప్లాస్టిక్ బక్కెట్
లాంటి బొమ్మతో సముద్రం దగ్గరకి పరిగెట్టింది. దాంతో కాసిని నీళ్ళు తీసుకొచ్చి ఆ
ఇసకలో పోసింది. సరిపడా తడి వుండని నిర్థారించుకోని కూర్చోని ఆ ఇసకతో చిన్న
కోటలాంటిది కడుతోంది. మళ్ళీ తడి అవసరం అయితే నీళ్ళదగ్గరకి పరిగెత్తడం, ఇసకని తడపడం, కోట కట్టడం. ఇలా సాగుతోందా ఆట. ఇదంతా ఎంతో
ఆసక్తితో వీడియో తీస్తూ వున్నాడు వెంకి. ఆ కోటకి కొంచెం అవతలగా వున్న వాళ్ళమ్మ
ముచ్చటపడుతూ సూచనలు ఇస్తోంది. మధ్య మధ్యలో ఆవిడ వీడియోకి అడ్డం వస్తుంటే తీయడం
ఆపేస్తున్నాడతను. ఆమె టూపీస్ బికినీ వేసుకోని వుంది. అలాంటి దుస్తుల్లో ఆమెను వీడియో
తీయటం సభ్యత కాదని ఆమె పక్కకి తొలగేదాకా ఆగి కొనసాగిస్తున్నాడు.
కొంత సేపటికి ఆమె
సముద్రం వున్న వైపుకి వెళ్ళిపోయింది. ఆమె వెళ్ళిన కొద్దిసేపటికి వెనక నుంచి ఎవరో
వచ్చి భుజం మీద చెయ్యేశారు. చటుక్కున తిరిగి చూస్తే ఎవరో ఆ ప్రాంతపు
మనిషిలాగున్నాడు.
"వాట్ ద హెక్ ఆర్
యూ డూయింగ్" అన్నాడు
"వీడియో..
వీడియో" అన్నడు వెంకీ ఖంగారుగా.
"షీ ఈజ్ మై
డాటర్.." అన్నాడతను కోపంగా.
"ఓహ్.. షీ ఇస్ వెరీ
నైస్.."
"నైస్.. యూ సే
నైస్... యూ నో వాట్.. దిస్ ఇజ్ డిస్‌గస్టింగ్" అంటూ అసభ్యమైన మాటలు మాట్లాడటం
మొదలుపెట్టాడు. తాను చేసిన తప్పేమిటో తెలియక ఖంగారుగా నిలబడిపోయాడు వెంకీ. ఆ పిల్ల
తల్లి కూడా వచ్చి నిలబడింది.
"నేను చెప్పానా?
ఇందాకటి నుంచి తీస్తూనే
వున్నాడు" అంది ఆమె ఇంగ్లీష్‌లో. తండ్రి కోపంతో ఊగిపోయాడు. కెమెరా
లాక్కోవాలని ప్రయత్నం చేశాడు. ఒకటి రెండు దెబ్బలు కూడా పడ్డాయి.
వెంకీకి కాళ్ళూ
చేతులు చల్లబడిపోయాయి. ఏం చెయ్యాలో అర్థంకాక బిక్కచచ్చిపోయాడు. ఎవరో, ఎమిటో తెలియని ప్రాంతం. భాషా అంతత మాత్రమే
వచ్చు. ఇప్పుడేమిట్రా భగవంతుడా అని అనుకుంటుండగానే జిగ్నేష్ వచ్చాడు. ముందు అవతలి
వ్యక్తి నుంచి వెంకీని దూరంగా జరిపి మధ్యలో నిలబడ్డాడు. విషయం అడిగి పరిష్కరించాలని
ప్రయత్నం చేశాడు. ఆ ఆస్ట్రేలియన్ ఏమాత్రం వినే పరిస్థితిలో లేడు. అసభ్యంగా తిడుతూ
ముందుకు దూకుతున్నాడు. సమయానికి టూరిస్ట్ గైడ్ ఇసబెల్లా వచ్చి అతనికి సర్ది
చెప్పింది. వెంకీ దగ్గర కెమెరా తీసుకోని అతన్ని దూరంగా పంపించేశారు. వెంకీ
పదడుగులు అవతలికి వెళ్ళి నిలబడి జరిగేది చూస్తూ వుండిపోయాడు. ఇసబెల్లా ఆ
ఆస్ట్రేలియన్‌కి కెమెరాలో వీడియోలు చూపించి, అవన్నీ డిలీట్ చేసింది. వెంకీ తరఫున ఆమె,
జిగ్నేష్ సారీ చెప్పి
వచ్చేశారు.
"ఎంటండీ...? అంత
గోల చేశాడు. బట్టలిప్పుకోని తిరుగుతున్నా వాడి పెళ్ళాన్ని నేను వీడియో
తియ్యలేదే" అడిగాడు వెంకీ.
"వాళ్ళ ఆవిడని
తీసినా ఇంత ఫీల్ అయ్యేవాడు కాదు..." అంది ఇసబెల్లా బస్ వైపు నడుస్తూ. అమె
వెనకే నడుస్తున్నాడు వెంకీ. "అదేంటి?" అన్నాడు ఆశ్చర్యంగా.
“ఇక్కడ కొంచెం
జాగ్రత్తగా వుండాలి... అతనికి మీ మీద అనుమానం కలిగినట్టుంది..”
"ఏమని?"
"మీరు పీడోఫైల్
అని..."
ఒక్కసారి
నిలబడిపొయాడు. సముద్రపు హోరు తప్ప ఇంకేం వినపడలేదు వెంకీకి.
పీడోఫైల్.. పీడోఫై...
ఛ.. ఛ.. చిన్నపిల్లలను కామించి, రమించే పీడో...
ఒక్కసారిగా కదిలిపోయాడు. కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి. ఇసబెల్లాకి విషయం అర్థం
అయ్యింది.
“ఇట్స్ ఓకే...
ఇక్కడ ఆ సమస్య వుంది కాబట్టి...”
"నిజం
చెప్తున్నాను ఇసబెల్లా... ఇంటి దగ్గర నాకూ కూతురుంది. దానికి చూపించాలనే తీశాను
కానీ.. " చెప్పలేకపోయడు. ధారగా కన్నీళ్ళు వస్తుంటే చేతులు అడ్డం పెట్టుకోని
బస్ ఎక్కేశాడు.
***
"అది గురు
జరిగింది. అప్పట్నుంచి చాలా బాధపడుతున్నాడు." చెప్పాడు జిగ్నేష్.
"డామ్ ఇట్.. పాపం
ఎంత ఇన్సల్ట్ కదా.." అన్నాడు గురు.
"తన తప్పు
లేకపోయినా అలా అందరి ముందు అంటే ఎవరికైనా బాధే కదా?" రాథోడ్ అన్నాడు.
“ఎండ్ హీ ఈజ్ సో
సెన్సిటివ్..”
"అవన్నీ కాదు...
మనోడు అసలే భయస్తుడు. ఎవరూ తెలియని చోట ఒక్కడైపోయి తన్నులు తినేసరికి కాళ్ళు
చేతులు వణికేసి వుంటాయి.." అన్నాడు శుక్లా.
"పీడోఫిలీ
అన్నారుగా.. అందుకు బాగా ఫీల్ అయ్యుంటాడు" గురు మళ్ళీ అన్నాడు
"కరెక్ట్
బాస్.." వంత పాడాడు సైబు.
"మనం వెనక్కి
వెళ్ళిపోయిన తరువాత ఒకసారి అతన్ని నా దగ్గరకు రమ్మనమని చెప్పండి.
మాట్లాడతాను." అన్నాడు గురు.
"ష్యూర్
ష్యూర్" తల వంచి అన్నాడు మురుగన్. అంత చిన్న విషయానికి రాత్రంతా ఎందుకు
కూర్చోని ఏడ్చాడో మాత్రం అర్థం కాలేదు.
బస్సు ముందుకి
సాగిపోయింది.
వాళ్ళంతా తిరిగి
వచ్చేసరికి రాత్రి చాలా ఆలస్యం అయిపోయింది. వచ్చిన వాళ్ళు వచ్చినట్లు హోటల్
రూముల్లో పడి నిద్రపోయారు. మురుగన్ రూమ్ లోకి వచ్చేసరికి వెంకీ నిద్రపోతున్నాదు.
అతన్ని డిస్టర్బ్ చెయ్యకుండా మురుగన్ కూడా పడుకున్నాడు. మరో రెండు నిముషాలు ఆగి
వుంటే వెంకీ నిద్రపోవటం లేదని తెలిసుండేదేమో.
ఉదయాన్నే
ఏడున్నరకి రూంలో ఫోన్ మోగింది. వెంకీనే ఎత్తాడు.
"నేను
గురు.."
"చెప్పండి.."
"ఇంకో అరగంటలో
కిందకి వస్తారా? కలిసి బ్రేక్‌ఫాస్ట్
చేద్దాం.."
"అది కాదు
గురు.."
"డోంట్ సే
ఎనీథింగ్... రెస్టారెంట్ బయట లాబీలో వుంటాను." చెప్పి పెట్టేశాడతను. ఇక
తప్పదని లేచాడు.
"ముందురోజు బ్లూ
మౌంటైన్స్ చూడటానికి ఎందుకు రాలేదని అడుగుతాడు." అనుకుంటూ త్వరగా తయారై
కిందకు వెళ్ళాడు.
***
“సో... టెల్
మీ... హౌ ఆర్ యూ..” అడిగాడు గురు బ్రేక్ ఫాస్ట్ టేబుల్ దగ్గర.
“ఏముంటాయ్.. ఏమీ
లేవు..” అతనికి తెలుసు ప్రారంభం అలాగే వుంటుందని. రెస్టారెంట్ లో చాలా తక్కువమంది
వున్నారు. మంద్రంగా అబోరిజినల్స్ కి సంబంధించిన సంగీతం వినిపిస్తోంది.
“ఇంట్లో అంతా
బాగున్నారా? ఐ హర్డ్.. మీ వైఫ్ ప్రగ్నెంట్ కదా?”
“అవును గురు..
సెకండ్ టైమ్...” గురు నుంచి ఎలాంటి సమాధానం రాకపోవటంతో “ఫస్ట్ పాప..” అని
కొనసాగించాడు.
“ఐసీ..” గురు ఆ
విషయాన్ని కదపడానికి తడబడ్డాడు.
“నిన్న నాకు
హెల్త్ బాగలేదు గురు... లేకపోతే బ్లూ మౌంటెయిన్స్ చూసే అవకాశం వదులుకుంటానా?
సారీ...” అన్నాడు వెంకీ కాస్త చొరవగా.
“నో.. నో.. నో...
అందుకు కాదు నిన్ను పిలిచింది. దట్స్ ఓకే యార్..” సర్దుకున్నాడు గురు. మళ్ళీ ఓ
నిమిషం మౌనం. తర్వాత మళ్ళీ అందుకున్నాడు –
“వెంకీ..
ఏక్చువల్లీ.. నీకో శుభవార్త చెప్పాలి... నీ ఫర్ఫామెన్స్ మన పార్టనర్స్ కి బాగా
నచ్చింది. నీ లాంటి టేలంటడ్ మనిషి ఇండియాలో కాదు, ఇక్కడ ఆస్ట్రేలియాలో వుండాలని
అంటున్నారు. నేను కూడా స్ట్రాంగ్ గా రికమెండ్ చేశాను. ఇంక నువ్వు ప్లాన్ చేసుకోని
వచ్చేయడమే. కంగ్రాట్స్.”
“సారీ గురూ.. ఐ
కాంట్ ఏక్సెప్ట్...” గురు వైపు తీక్షణంగా చూస్తూ అన్నాడు వెంకీ.
“వెంకీ, ఏమైంది
మీకు? ఇక్కడ పని చేసే అవకాశం ఎంత గొప్పదో తెలుసా? మన కంపెనీలో సగం పైనే
ఆస్ట్రేలియాలో మన పార్టనర్ దగ్గర పని చేయాలని కోరుకుంటారు. అలాంటిది... ఏదో చిన్న
ఇన్సిడెంట్ జరిగిందని ఇంత పెద్ద కెరీర్ ఆపర్చునిటీ వదులుకుంటావా?” మందలించే
ధోరణిలో అడిగాడు గురు. బోండాయ్ బీచ్ లో జరిగిన సంఘటన గురు దాకా చేరే వుంటుందని వెంకీ
ఊహించేవున్నాడు.
“కారణం అది కాదు
గురు..” అన్నాడు.
“మరింకేంటి? చూడు
వెంకీ.. ఐ నో యు ఆర్ ఎ వెరీ సెన్సిటివ్ గయ్... పెయింటింగ్స్ అవీ వేస్తావు..
ఆర్టిస్ట్ కదా మీరు?”
“అవును.”
“సీ.. అలాంటి
ఆర్టిస్ట్ లు ఇలాగే సెన్సిటివ్ గా వుంటారు... వాడెవడో మీ గురించి ఏదో తప్పుగా
అనుకున్నాడు... హూ కేర్స్? వాడు అనుకున్నంతమాత్రాన మీరు చెడ్డావాళ్ళు అయిపోరు కదా?
గెటింగ్ మై పాయింట్?” గురు వెంకీని ఎలాగైనా ఒప్పించాలన్నట్లుగా ప్రయత్నం
చేస్తున్నాడు.
“అది కాదు గురు..
అతనెవరో నా గురించి చెడుగా అనుకున్నందుకు కాదు నేను బాధపడేది.”
“మరి? అంత మందిలో
నిన్ను కొట్టాడని ఇన్సల్ట్ గా...” అతని వాక్యం పూర్తి కాకుండానే అందుకున్నాడు
వెంకీ.
“నో... నో...
అదేం కాదు?”
“మరి?”
వెంకి వెంటనే
సమాధానం చెప్పలేదు. ఆలోచనలన్నీ కూడగట్టుకుంటున్నట్లు కొద్దిసేపు మౌనంగా వుండి
చెప్పసాగాడు.
“గురు.. నిజానికి
నేను బాధపడ్డది నా గురించి కాదు. మనకీ వాళ్ళకి కల్చర్ లో తేడాలు వుంటాయి. అవి
అర్థం చేసుకోకపోవటం నా తప్పే. కానీ నేను ఎక్కువ బాధపడుతున్నది ఆ ఆస్ట్రేలియన్
గురింఛే..”
“వాట్? వై సో..?”
ఏం ఆడగాలో తడబడ్డాడు గురు.
“అతను నన్ను చూసి
అనుమానించాడు అంటే తన కూతురిని కాపాడుకోవాలనే తాపత్రయంతోనే కదా? అలా కూతురిని
అనుక్షణం భయంతో కాపాడుకోవాల్సిన అవసరం అతనికి కలిగినందుకు బాధపడుతున్నాను. ఇలాంటివి
మనదగ్గర లేవని కాదు కానీ, ఇక్కడ అలాంటి సంఘటనలు ఎన్ని జరిగివుంటే అతనికి ఇంత
ఆందోళన కలిగివుంటుంది? డేగలు తిరిగే ఆకాశం కింద వున్నప్పుడే కదా కోడికి తన
పిల్లల్ని రక్కల కింద దాచుకోవాల్సిన అవసరం. అది తలుచుకోని అతని మీద జాలి కలిగిందే
తప్ప కోపం రాలేదు. ఇలాంటి పరిస్థితి ఏ తల్లిదండ్రులకీ రాకూడదని దేవుణ్ణి కోరుకుంటూ
ఏడుస్తున్నాను...” అతని గొంతు పూడుకుపోయింది. “సారీ..” అని చెప్తూ లేవబోయాడు.
“ఐ కెన్ అండర్‌స్టాండ్..” అన్నాడు గురు. కానీ ఈ కొత్త కోణం పూర్తిగా
అతనికి అర్థం కాలేదు. వెళ్ళిపోతున్న వెంకీని పిలిచాడు – “కారణం అది కాకపోతే నువ్వు
ఆస్ట్రేలియా పోస్టింగ్ ఎందుకు వద్దంటున్నావు?” అడిగాడు.
“కొంత వరకూ ఈ
సంఘటన కూడా కారణమే... సారీ బట్... నాకూ ఓ కూతురుంది..” చెప్పి వడివడిగా
అడుగులేస్తూ వెళ్ళిపోయడు వెంకీ.
<< ?>>
(ఆదివారం ఆంధ్రజ్యోతి 26 జనవరి 2014)
0 వ్యాఖ్య(లు):
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి