4 వ్యాఖ్య(లు):

Bolloju Baba చెప్పారు...

సినీదర్శకుడు వంశీ వ్రాసిన ఆనాటి వానచినుకులు కధ లోని సారాంసం మీరు చెప్పిన ఈ సంఘటనే. ఎంత యాదృచ్చికమో కదా.

28 జనవరి, 2009 1:18 PMకి

సుజాత వేల్పూరి చెప్పారు...

అవును బాబాగారు,
ఆ కథలో రిక్షా వాడు తన రిక్షా వెనక రాసుకున్న వాక్యమే "ఆనాటి వాన చినుకులు"! బాగా గుర్తు చేశారు. శారద పేరుతో అనేక ఉత్తమ రచనలు చేసిన నటరాజన్ తెనాలిలో ఒక హోటల్లో సర్వర్ గా పని చేశారట. తగిన అవకాశం లభించక ఎంత మంది కవులు, రచయిలూ మౌనంగా మరణిస్తున్నారో కదా!

28 జనవరి, 2009 6:02 PMకి

అజ్ఞాత చెప్పారు...

సత్యప్రసాద్ గారూ,
మంచి టపా.
‘ఆటోవాడినైతేనేమి.. కవిత్వం రాయకూడదా.. అని అడిగినట్టు నాకెందుకనిపించింది...’ ‘బ్లాగెందుకు’ వంటి టపాల్లో ఎప్పటికప్పడు మీ భావాల్లోని నిజాయితీ మనసుకు హాయిగా అనిపిస్తుంది. కర్నూల్లో ఇలాగే ఒక ఆటోడ్రైవరున్నాడు, ముస్లిం, తెలుగు సాహిత్యమంటే అతనికెంత ఇష్టమో. ఎంతో చదువుతాడతను. వరంగల్లో ఒక పోలీసు కానిస్టేబుల్ కూడా. మరో ఎస్సయి స్థాయి వ్యక్తి కవితా సంకలన్నే వెలువరించాడు. మనిషిని బట్టి, రూపురేకల్ని, కులమతాల బట్టి అతనిలోని విద్యను అంచనా వెయ్యడం మన దగ్గరున్న దౌర్భాగ్యం అంతే.
సుజాత గారు,
ప్రతిభ ఉన్న వారికి అవకాశం లభించకపోవడం వెనక కూడా ఇవే కారణాలు, కులమతాలు, గ్రూపులు, పెద్దలని చెప్పుకునేవారి అండాదండా లేకపోవడం... ఏం చేస్తాం!

30 జనవరి, 2009 12:31 PMకి

అజ్ఞాత చెప్పారు...

బాబాగారు,
సుజాతగారు,
అరుణగారు,

మీ అభిమానానికి నెనర్లు. మీ వ్యాఖలు నా మనసులో కవితని చిలుకుతున్నాయి. తరువాత టపా అదే.

అరిపిరాల

30 జనవరి, 2009 2:51 PMకి

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి