***

గదిలోకి వెళ్ళి పుస్తకం ముందు పెట్టుకున్నాడు కానీ మనసులో ఇంకా ఎన్నో ఆలోచనలు ఉన్నాయి.. ఆ ఆలోచనలు అతన్ని చదవనివ్వడంలేదు.

"ఎందుకూ అందరూ నన్నర్థం చేసుకోరు... నన్ను జ్యోతి అని పిలవద్దంటే అలాగే పిలుస్తారు.. సిన్మాలు చూడకూడదట, మట్టిలో ఆడకూడదట, మర్రి చెట్టు నీడలో మల్లెతీగె పెరగదట..!

"నేనూ పెద్దవాణ్ణే అంటే అందరూ నవ్వుతారు... ఫ్రెండ్స్ అందరితో ఎక్స్‌కర్షన్ వెళ్తానంటే వద్దంటరు.. మా టీచర్ కూడా అంతే - హోంవర్క్ చెయ్యక పోతే తంతుంది.. ఆ కష్టమైన లెక్కలు డాడీని చెప్పమంటే చెప్పరు.. మమ్మి అసలు పట్టించుకోదు.. ఇంక ఎలా చెయ్యాలి.. ??

"తమ్ముడికి రాజా అనే పేరు బాలేదట.. కుక్కపిల్ల పేరులా వుందట.. మరి నా పేరు ఏం బాగుంది.." అనుకుంటూ నిద్రలోకి జారుకున్నాడు.

ఆ నాటి నుంచి రోజూ ఇదే ప్రహసనం నడిచింది. పుస్తకం చేతిలోకి రాగానే ఆలోచనలు మొదలౌతాయి. అవి అయిపోయేసరికి నిద్రలో వుంటాడు. నిద్రలో కూడా అవే కలవరింతలు. కానీ వాటిని పట్టించుకునేవారెవరు..? ఆ ఖరీదైన గది గోడల్లోనే ఆగిపోయేవి.

ఈ ఆలోచనల్లోనే పరీక్షల సంగతి మర్చిపోయాడు. సరిగా వ్రాయలేకపోయాడు... పరీక్ష హాలులో కూడా అవే ఆలోచనలు, అనుమానాలు, భయాలు... పరీక్ష పాసౌతాడన్న నమ్మకమూ మిగల్లేదు.

"పరీక్ష ఫైలైతే..?" అమ్మో నాన్నగారు చంపేస్తారు.. మరి ఎలా..? పోనీ ఇక్కడ్నుంచి తప్పించుకొని పారిపోతే..!!?" ఆ ఆలోచన అతనికి నచ్చింది. ఇంటి నుంచి పారిపోయాడు..!!

చక్రపాణి తన పలుకుబడి ఉపయోగించి ఎంత వెతికించినా ఫలితం దక్కలేదు. కాలం గిర్రున తిరిగింది.. ఆరు సంవత్సరాల తరువాత -

"బాబూ రాజా.. ఈ మర్రి చెట్టు దగ్గర ఏం చేస్తున్నావురా..?" అడిగాడు చక్రపాణి.

"డాడీ ఇక్కడ మల్లె చెట్టు నాటుతున్నాను డాడీ.. పూలు పూయాలని.." చెప్పాడు రాజా.

"మర్రి నీడలోనా.. ఇక్కడ ఏ చెట్టూ పెరగదు బాబు..!" అన్నాడు అతను.

"ఎందుకు డాడీ..?"

"అంతేరా.. మర్రి నీడలో మల్లెతీగ పెరగదు.. పూలు పూయవలసిన చెట్టు ఎండిపోయి, వాడిపోతుంది... అది తెలుసుకోడానికి ఇంతకాలం పట్టింది." అంటూ రాజాని తన అక్కున చేర్చుకున్నాడు చక్రపాణి.

రాజాకి ఈ విషయాలేమి తెలియదు. కానీ తన తండ్రి తనను ఎంతో ప్రేమగా చూసుకుంటున్నాడని మాత్రం తెలుసు.

- ( ౦ ) -