ఇది నా వందొవ టపా - ఆఖరు టపా

"ఓసోస్.. ఏతంతవూ.. వంద టపాలు రాసీసినావా.. ఎలగెలగా..!!"

"యోవ్.. ఏందయ్యానువ్వా.. వంద టపాలు రాయంగానే సరా.. పదిమందైనా చూడబళ్ళేదాంట.."

"ఏంరా భై.. పరేషాన్ జేస్తున్నవ్.. దమాకిట్ల ఖరాబైంద మళ్ళ.. ఎంత మంది జూసిన్రనిగాదు.. ఎన్ని కామెట్లు గొట్టిన్రో జూడాలే.. గప్పుడే టపా మంచిగగొట్టినవా బేకారుగొట్టినవ ఎర్కైతది.."

"అదేమిటండీ మాష్షారూ.. అలాగంటే ఎలాగండీ.. వ్యాఖ్యలూ వ్యాఖ్యానాలు సరేనండీ.. అందులో "భేషుగ్గా వుంద"ని ఎన్ని వచ్చాయి.. "అబ్బే బాగాలేదురా అబ్బి" అని ఎన్ని వచ్చాయి? అది తేల్చండీ ముందు.."

***

"అయ్యా పాఠక మహాశేయులారా.. పుణ్య పోషకులారా.. మా బ్లాగు పాలిటి దేవతలారా..."

"ఏమిటా హరి కథ?"

"అబ్బ చెప్పనిస్తేగా.. ఇది నా వందో టపా.."

"ఓహో ఇలాంటివి చాలా చూశాం.. వంద టపాలు, వెయ్యి హిట్లు అనుకుంటూ.. విషయం చెప్పు"

"చెప్పడానికేముంది.. ఈ విధంబుగా నా బ్లాగును ఆదరించి, అభిమానించి, ఆస్వాదించి, ఆశీర్వదించి.."

"ఇంకా ఏమిటి దించేది.."

"దించడమంటే ఆ దించడం కాదయ్యా.. ఆనందించి, అభినందించి"

"ఈ దించుడు - నంచుడు ఆపి విషయం చెప్పవోయ్"

"అలాగలాగే. ఈ బ్లాగులో నేను కథలు వ్రాసితిని. కవితలు వ్రాసితిని. కబుర్లు వ్రాసితిని"

"ఏమిటది ఏడో ఎక్ఖం వొప్పజెప్పినట్లు? సరిగ్గా చెప్పు."

"ఇలాగైతే నా వల్లకాదండీ... నేను ఏమి చెప్పలేను."

"చెప్పకపోతే ఫో.. నువ్వుకాకపోతే కూడలికి పోతే సవాలక్ష బ్లాగులు"

"అదే చెప్పేది.. ఆ సవా లక్ష బ్లాగుల మధ్యలో మా బ్లాగు నిలబడిందా లేదా"

"ఏమిటి నీ ప్రజ్ఞే.."

"అబ్బే నా ప్రజ్ఞేపాటిది.. ఏదో చదివేవాళ్ళు పదిమంది వుండబట్టి నా రాతలు గాని.."

"పోనీలే సత్యం గ్రహించావు.."

"అది మన పేరులోనే వుంది కదా"

"ఏమిటి"

"సత్యం"

"బాగానే వుంది సంబడం.. పేరు పెట్టుకోగానే సరా? అక్కడికి లక్ష్మీ పేరు పెట్టుకున్నవాళ్ళు చెయ్యెత్తితే డబ్బులు రాలుతున్నట్లు"

"ఇదుగో మా ఆవిడనేమన్నా అన్నావో.."

"ఏమిటీ మీ ఆవిడ పేరు లక్ష్మా? ఏదో తెలియక అన్నానయ్యా బాబు. క్షమించు."
"క్షమించాములే ఫో"

"అది సరేగాని ఇంకా ఎంతకాలమిలా పలక మీద బలపం పెట్టి పిచ్చి రాతలు... దీనికి అడ్డు ఆపు ఏమైనా వుందా?"

"ఎందుకులేదు.. అయినా నా బ్లాగు మూసెయ్యాలనుకుంటున్న విషయం నీకెలా తెలుసు?"

"ఏమిటి నిజంగానే"

"అంత సంతోషపడకు.. ఇదంతా తాత్కాలికమే.. పలక-బలపం మీద రాతలు అయిపోయాయి.. పలక నిండిపొయింది. ప్రమోషన్ వస్తే కలం-కాగితం పట్టుకుంటా. లేకపోతే మళ్ళీ ఇదే క్లాసుకి వచ్చి పలకమీద రాతలన్నీ కడుక్కోని మళ్ళీ మొదట్నించి మొదలెడతా.. అంతదాకా శెలవలే శలవలు.."

(శలవు)

వెలుగు గోడలు

ఎరుపు రంగు ఆకాశానికి పులిమి

సూర్యుడు అలసటగా కొండచాటుకి దిగిపోతాడు


అప్పుడు మా గుట్ట మీద కూర్చుంటే

ఎదురుగా వూరు పరుచుకున్న చిత్రపటంలా వుంటుంది

సాయంత్రం చలిగాలి మొదలౌతుంటే

గాలిపటాలతోపాటు వెలుగునీ లాకెళ్ళే పిల్లలు కనపడతారు


వూరి మధ్యలో వున్న గడియారం స్థంభం

చిన్నగా కొట్టే ఏడుగంటలకోసం కిక్కిరించి వింటుంటే

"అల్లాహో అక్బర్" అంటూ ఒక మూల మసీదు అరుస్తుంది

దానికి సమాధానమన్నట్టు మరో మైకు నుంచి

"అష్ హదు అన్ లా ఇలాహ ఇల్ అల్లాహ్".. అంటూ మరో మసీదు బదులు పలుకుతుంది

ఇంతలో వినాయాకుడి గుడిలో గంటలు, బాబా గుడిలో ఆరతులు మొదలుతాయి

ఇక్కడ్నించి చుస్తుంటే సెక్యులరిజం గొంతులో అన్నీ కలిసిపోయినట్టే వుంటాయి


అందరికన్నా ముందుగా వెలిగే వీధి దిపాలు

ముగ్గెయ్యడానికి ముందు చుక్కల్లా వుంటాయి

ఆ తరవాత ఒక్కొక్కటిగా ఇంటి దిపాలు వెలుగుతుంటే

మీణుగురు పురుగులు రెక్కలిప్పి లేస్తున్నట్టుంటుంది

ఇంకొంచెం చికటి పడగానే

రోడ్డెక్కిన బండ్లన్నీ

టర్చిలైటు పట్టుకున్న చీమల్లా పరుగెడుతాయి

వ్యాపారం విధుల్లో వ్యభిచారుల్లా

రంగు రంగు దిపాలు మిణుకు మిణుకు మంటూ కన్ను కొడతాయి..

మరో వైపు ఇరుకు ఇళ్ళలో లాంతరు దిపాలు బిక్కు బిక్కు మంటూ కంటనీరెడతాయి..

సరిగ్గా చూస్తే అప్పుడు మా వురి మీద

పేదా ధనిక మధ్య వెలుగు సరిహద్దులు పుట్టుకొస్తాయి


(నిన్న, (18.08.2009) నాహర్‌గఢ్ కోటపైనుంచి జైపూర్ నగరాన్ని చూస్తుంటేకలిగిన భావాలు..)

మేరా భారత్ మహాన్ (సరదా కథ)


"భారత స్వాతంత్ర దినోత్సవం"

"అంటే?"

"అదేరా ఇండిపెండెన్స్ డే"

"అయితే?"

"అందుకని మన కంపెనీలో ప్రత్యేకంగా ఫాన్సీ డ్రస్ కాంపిటీషన్" చెప్పాడు రాజు

"ఫాషన్ షోనా?" తన అమాయకత్వం వెలిబుచ్చాడు సుందరం.

"ఫ్యాషన్ షో కాదురా... ఫాన్సీ డ్రస్.. అదీ మన స్వాతంత్ర సమర యోధుల గెటప్పుల్లో రావాలట"

"బాగానే వుంది.. అయితే నేను ఎన్టీ రామారావు గెటప్పులో వస్తా.."

"ఓరేయ్.. స్వాతంత్ర సమరయోధుడంటే ఎన్టీ రామారావు.. అక్కినేని నాగేశ్వరరావు కాదు..!"

"మరి?"

"అంటే గాంధీ నెహ్రూ... ఇలాగన్నమాట"

"అయితే నేను నెహ్రూ..."

"అలా కాదు.. మన ఆఫీసులో అన్ని రాష్ట్రాల వాళ్ళు వున్నారు కదా.. ఏ రాష్ట్రం వాళ్ళు ఆ రాష్ట్రం నాయకుడి గెటప్పులో రావాలి.."

"అంటే?"

"అంటే మన శుక్లాజీ వున్నారు కదా.. ఆయనదేమో యూపీ..! అందుకని ఆయన నెహ్రూ గెటప్పులో వస్తాడట.."

"అయితే మన రాష్ట్రం ఆంధ్ర ప్రదేశ్ నుంచి ఎవరి గెటప్పు వేస్తే బాగుంటుంది?"

"అదే ఆలోచిస్తున్నా.. మన సరళ లేదు.. ఆవిడేమో సరోజినీ నాయుడు గెటప్పులో వస్తుందట.. నేను టంగుటూరి ప్రకాశం గెటప్పులో వద్దామని..."

"తూచ్.. నేనొప్పుకోను.. నేను ప్రకాశం గెటప్పులో వద్దామనుకుంటుంటే.."

"అహా.. కుదరదు.. నేను ముందే చెప్పేశాను.."

"పోనీ ఇంకెవరైనా వుంటే చెప్పు.."

"పింగళి వెంకయ్య?"

"ఆయనెవరు?"

"వురేయ్.. మన జాతీయ పతాకం రూపొందించిన వ్యక్తి.."

"ఆయన ఎలా వుంటాడో తెలియదే..!!"

"అవును నిజమే.. పోనీ భోగరాజు పట్టాభిసీతారామయ్య?"

"ఈయనెవర్రా బాబు? అసలు తెలియనే తెలియదే..!"

"ఏమోరా.. నాకు ఇంకెవరూ గుర్తులేరు.."

"పోనీ శ్రీశ్రీ?"

"శ్రీశ్రీ ఆత్రేయ చంద్రబోసు.. వీళ్ళు దేశనాయకులు కాదురా.."

"ఆ గుర్తొచ్చింది.. చంద్రబోస్.. సుభాష్ చంద్రబోస్"

"చంద్రబోస్ ఒరిస్సాలో పుట్టిన బెంగాలీ... తెలుగువాడు కాదుగా..?"

"మరి వెంకటేష్ సినిమాలో వేషం వేశాడుగా"

"ఆ చంద్రబోసు.. ఈ చంద్ర బోసు ఒకళ్ళు కాదురా"

"సరే నేనేదో ఆలోచిస్తాలే.."

"సరే రేపు కలుద్దాం"

"బై"

"బై"


***

"ఇడుగడుగో.. ఇడుగడుగో.. ఆకాశం భళ్ళున తెల్లారి వస్తున్నాడిడిగో అగ్గిపిడిగు అల్లూరి.." పాడుకుంటూ వచ్చాడు సుందరం


"వురేయ్ ఏమిటిరా ఈ గెటప్పు" అడిగాడు ప్రకాశం పంతులు గెటప్పులో వున్న రాజు.

"ఏం.. ఇదికూడ తెలియదా.. సూపర్ స్టార్ కృష్ణగారు.. అన్నగారు వేసిన గెటప్పు..అల్లూరి సీతా రామరాజు"

"అది సరే.. ఈ చొక్కా లేకుండా ఈ బాణాలేమిటి? ఈ గడ్డం ఏమిటి?"

"మరి అల్లూరి అంటే క్లీన్ షేవింగ్ చేసుకోని.. జీన్స్ ప్యాంట్ వేసుకుంటాడా? కరెక్ట్‌గానే వుందిగా"

"వుంది సరే.. ఇలా ఆఫీసుకి చొక్కా లేకుండా వస్తే ఎట్లారా?"

"మరి అల్లూరి సీతారామరాజు చొక్కా వేసుకోడు కదా?"

"కరెక్టే.. అప్పుడు వేరే ఏదైనా గెటప్పు వేసుకోవచ్చుగా?"

"నాకు ఇంకెవ్వరూ గుర్తు రావటంలేదురా... శ్రీహరి సినిమా హనుమంతు గుర్తుకొచ్చింది కాని మళ్ళీ అది నిజం కాదంటావని ఇదుగో ఇలా.."

"అదుగో బాసు వస్తున్నాడు.."

"ఏమిటి సుందరం ఈ గెటప్పు..??" ఇంగ్లీషులో అడిగాడు భగత్‌సింగ్ గెటప్పులో వున్న జస్‌ప్రీత్.

"మీకేమి సార్.. మీ భగత్‌సింగ్‌కి చొక్కా వుంది.. మా అల్లూరి గెటప్పు ఇంతే మరి"

"అయితే వేరే ఏదైనా గెటప్పులో రావాలి.. ఇలా చొక్కా లేకుండా ఆఫీసుకు వస్తారా? ఇప్పుడు మన ప్రొప్రైటర్‌గారు వచ్చారంటే ఏం సమాధానం చెప్పాలి?"

"అదుగో ప్రొప్రైటర్ కారు వచ్చింది" చెప్పాడు రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ గెటప్పులో వున్న సుబేంద్రు రాయ్.

అందరూ అలెర్ట్ అయిపొయారు. మన సుందరం గుండె గడబిడ గడబిడ అని కొట్టుకుంటోంది..!!

అంతలో -

అక్కడ కారులోనించి చిన్న పంచెతో పైన మరో చిన్న గుడ్డతో, చేతిలో కర్రతో దిగాడు బట్టతల ప్రొప్రైటర్ - జిగ్నేష్ భాయ్..


పెసరట్టు చదువుతూ - పుస్తకం తింటూ...

నిన్న ఆఫీసులో పని వుండి కొంచెం ఆలస్యమైంది. ఇంటికెళ్ళినా స్వయంపాకం చేసుకునే వోపిక లేకపోయింది. దగ్గర్లోనే విజయవాడ వారి అమరావతి హోటల్ గుర్తుకొచ్చింది. రిక్షా ఎక్కి అక్కడి చేరుకోని ముందుగా అక్కడే వున్న సౌత్ ఇండియన్ సూపర్ మార్కెట్లోకి వెళ్ళాను. నాకు కావాల్సిన సరుకులు తీసుకుంటుంటే కొత్తగా వచ్చిన స్వాతి వారపత్రిక కనపడింది. తెలుగుపుస్తకం కనపడితే (అందునా ప్రవాసంలో వున్నప్పుడు) చేతులు ఎలా ఆగుతాయి.?? వెంటనే కొనుక్కోని హోటల్లోకి అడుగు పెట్టాను.


స్వాతి చేతిలోకి రాగానే అనివార్యంగా చూసేవి బాపు కార్టూనులు - ఆపైన కోతికొమ్మచ్చి - తరువాతే ఏదైనా. ఈ వారం కోతి కొమ్మచ్చి పుస్తకావిష్కరణ గురించి ఎంబీయస్ ప్రసాద్‌గారి వ్యాసం కూడా వుంది.


"సార్ ఆడర్ ఇవ్వండి" అన్నాడు సర్వరుడు.


"ఇడ్లీ.. ఇదుగో ప్లేట్లో ఒక మూలగా కొద్దిగా కారప్పొడి కూడా వేసుకొస్తావా?" చెప్పాను.


మళ్ళీ పుస్తకంలోకి -


భలే వుందీ కార్టున్.. బాపుగారికి టీవీ సీరియల్ అంటే మా చెడ్డ కోపం అనుకుంటా - అవి చూసే లేడీస్ మీద ఎన్ని కార్టూన్లు వేసారో.. కోతి కొమ్మచ్చిఎక్కడా కనపడదే - ఆ దొరికింది.


సాక్షి - వారెవా.. అరే ఆమ్యామ్యా అనే పదం కనిపెట్టింది అల్లురామలింగయ్యగారా.. బాగుంది..

"నా రాజ్యం పెళ్ళాం ఇప్పిస్తావా అల్లు రామం?.."ఓహో సుగ్రీవుడన్నమాట.. కార్టూను హ హహ్హదిరింది


"సార్ ఇడ్లీ"


"వీడొకడు మధ్యలో... ఏమైనా ఈడ్లీ తిని ఎన్నాళ్ళైందో.. తెలుగు వారి ఇడ్లీ..!!"


అహా ముళ్ళపూడి బొమ్మ బాపు రచన.. అదేనండి ముళ్ళపూడి మాటలతో బొమ్మలేస్తున్నారు బాపూ బొమ్మల్తో కథలు చెప్పేస్తున్నారు..


ఏమిటిది చట్నీలో నల్లగా - ఒహో పోపు మాడ్చినట్లున్నాడు. సరేలే కారప్పొడి వుందిగా.. ఏదీ?? అర్రెర్రె ఇడ్లీ కింద దాకున్నావా.. వుండు నీ పని చెప్తా..


హ్మ్మ్.. అయితే ఏమంటారు.. సాక్షి సినిమాకి పల్లెటూర్లో అన్నసంతర్పణలు చేసారా? సూపర్ స్టార్ కృష్ణ విజయనిర్మల - అదేదో పాటుండాలే - "దయ లేదానీకు దయలేదా..!!" పీబీ శ్రీనివాస్ కదూ పాడింది.


"సార్.. ఇంకేమన్నా కావాలా?"


"పెసరట్టు.. కొద్దిగా వుల్లిపాయలు వేసి"


కోతికొమ్మచ్చి మొదటిభాగం పుస్తకం మాత్రం దొరకలేదు. మొన్నామధ్య నెల్లూరు వెళ్ళినప్పుడు ప్రభవలో దొరుకుతుందేమోనని చూశాను. "రేగడివిత్తుల" చంద్రలతగారిదే కదా ప్రభవ.. అక్కడ రిజిస్టర్‌లో రాసి వచ్చాను తెప్పించమని. తెప్పిస్తే మా వాళ్ళకి చెప్పి కొనిపించి వుంచాలి..!!


పుస్తకావిష్కరణ గురించి చాలా బాగా వ్రాసారు ప్రసాద్ గారు - ఎంత అదృష్టం బాపు రమణల్ని సన్మానించడం వారి చేతులు మీదుగా సన్మానం పొందడం..! వేమూరి బలరాం గారు చాలా గొప్‌ప్‌ప్ఫ పని చేశారు. మళ్ళీ వంశీతో "మా దిగువ గోదావరి కథ"లట. మళ్ళీ బాపు కుంచె ఝుళిపిస్తారు..!!


ఏమిటిది పెసరట్టు మాడినట్లుంది - మాడినా పెసరట్టు అల్లం చెట్ని రుచే వేరు - ఒహో ఇది అల్లం చెట్నీ కాదా సాంబారు కాస్త గట్టిపడినట్లుంది -ఫర్లేదులే -


ఇంతకీ ఏమిటంటారు - రమణగారు మాట్లాడదామని మైకు ముందుకి రావటమే గొప్ప విషయం.. ఈ జనాలు సరిపోయారు ఏకబిగిన అలా చప్పట్లు కొడితే చివర్లో కొట్టే చప్పట్లు అనుకున్నారేమో ఆయన మాట్లాడకుండా వెనక్కి వెళ్ళిపోయారట. ఏమిటిది నా కళ్ళు చమర్చాయి - అబ్బే లేదు లేదు మిరపకాయ కొరికినట్లున్నా..!! రావికొండలరావు మాష్టరుతో ఏకిభవిస్తున్నా - ఏమిటీ.. కోతి కొమ్మచ్చి అంటూ ఈ బాపూ రమణలు అటూ ఇటూ గెంతుతూ - చక్కగా సూటిగా ఒక్క విషయం చెప్పలేరూ - సాంబారులో ఏమిటిది వుప్పు తక్కువ!!


ఎక్కడిదీ కాఫీ ఘుమ ఘుమ? - నా ముందే పెట్టాడే..! ఒహో నేనే ఆడర్ ఇచ్చానా?ఎప్పుడూ? గుర్తులేదే?

హమ్మయ్య స్వాతిలో నేను చదవాలనుకున్నవి అయిపోయాయి. ఇంక తీరిగ్గా ఇంటికివెళ్ళి మిగిలినవి చదువుకోవచ్చు.

"టిఫిన్ ఎలా వుంది సార్"


"బాగానే వుంది - సాంబారులో వుప్పు తగ్గింది, చట్నీలో పోపు మాడింది, పెసరట్టు ఎక్కువగా కాల్చారు.. ఇదుగో పెసరట్టులో వుల్లిపాయలంటే చిన్నచిన్న ముక్కలుగా తరగాలి - ఇలా పెద్ద పెద్ద ముక్కలు కాదు. కాఫీ రుచిపచి లేదు"

"అది కాఫి కాదు సార్.. టీ"


"ఏదో వొహటి.. చేతులు కడుక్కొస్తా గ్లాసులో కాసిని నీళ్ళు పొయ్యి" అంటూలేచాను. చేతులు కడుక్కోని తిరిగొచ్చేసరికి స్వాతి పుస్తకం మీద నీళ్ళుపడి "రేయ్.." వు-న్నా- "సర్వరా.." యి.


"సార్"


"నీకు కళ్ళు కనపడటంలేదా? పుస్తకం మీద నీళ్ళు పోస్తావా? అదీ బాపుకార్టూన్ తడిసేట్టు పోస్తావా.. నువ్వేం గడ్డి పెట్టినా తిన్నాను.. ఇదామర్యాదా.. ధాం ధూం.."


పెట్టిన టిఫిన్ బాలేకపోయినా ఏమి అననివాడు పుస్తకం తడిస్తే ఎందుకు అరుస్తున్నాడో సర్వరుడికి అర్థం అయినట్లు లేదు.


(బాపూ రమణలకి జయహో)

ఇత్తడిబిందె

ఏ తరానిదో తెలియదుగాని

ఈ ఇత్తడిబిందె అప్పటి నించీ మా ఇంట్లో జలసేద్యం చేసేది

ఎంతటి ఎండలైనా తడిగుడ్డ కప్పుకోని

తొణకని ప్రేమతో జలదానం చేసేది


మా ఇంటి కొత్తకోడలు చెరువుకెళ్తే

ఆమె నడుముపై సింగారంగా కూర్చోని

వీధి జనం చూపులకు దిష్టి తీసేది


గిలకబావి గట్టుపైన కుదురుగా కూర్చోని

చేదతో తోడిన నీళ్ళను, అమ్మలక్కల కబుర్లను

గుంభనంగా నింపుకోని ఒక్కసారిగా మోసుకొచ్చేది

శీతకాలపు శుభకార్యాలకు

తాను గుండమై వేడినీళ్ళను కాచి పెట్టి

వచ్చిన బంధువులందరికి మంగళస్నానాలు చేయించింది

ఎన్నిసార్లు కిందపడ్డా

ఖంగుమని సొట్టబోయి నొచ్చుకుందే కాని

నీరు నిలిపే పుణ్యకార్యం మాత్రం ఏనాడూ ఆపలేదు


పాపం

ప్లాస్టిక్ బిందెలతో పోటిపడలేని

తన వార్ధక్యపు బాధలన్నీ

అటక పైన చేరాక అందరితో చెప్పుకునేది

***

ఈ రోజు ఇంటి చిరునామా నేల కాక

గాలిలో లేచిన అపార్ట్‌మెంట్ అయినప్పుడు

బిందెకు జాగాలేక ఇరుకు మనసుతో

అమ్మేద్దామని తీసుకెళ్ళినప్పుడు-

ఇత్తడి బిందె దిగులుగా చూసింది

తన సొట్టకళ్ళలో కన్నీరు నింపుకుంది


(స్వల్ప మార్పులతో అవకాయ్.కాం లో April 16, 2009 న ప్రచురితం)

ఆత్మబధిర

ఎవరో పలకరిస్తున్నారు..

ఆ అస్పష్ట అలికిడి నా కోసమేనా?

ఏదో చెప్పాలని ప్రయత్నిస్తున్నారు

ఆ గొంతులు పెగలడంలేదే.!!

పెదాలు మాత్రం కదులుతున్నాయి

వాక్య రూపం కలగకముందే

పదాల రెక్కలు మాయమౌతున్నాయి


దిక్కులు పగిలే అరుపులు కూడా

నిస్సత్తువగా నేల కొరుగుతున్నాయి

అది అరుపా? ఆక్రందనా? ఆదరింపా?

ఏదీ నాదాకా చేరందే?


ఏమైంది వీళ్ళకి

స్వరపేటికలు గ్రీష్మ కోయీలలయ్యాయి

సెలయేటి గలగలు

ఘనీభవించిన నిశబ్దం అయ్యాయి..


***

ఎక్కడో

మసి బారిన గుడ్డల్లో బాల్యపు పువ్వు

సీతాకోకచిలక రాగం పాడుతోంది

మరెక్కడో

వృద్ధాప్యపు దీపం

మిణుకు మిణుకు గీతం పలుకుతోంది..

నాకు మాత్రం ఏది వినపడట్లేదు

ఒకచోట

బిగించిన పిడికిలి

గొంతు డప్పు కొడుతొంది

ఇంకోచోట

పైకెత్తిన తుపాకి

శాంతిగీతం వెతుకుతోంది

నాకు మాత్రం తెలియటం లేదు..


అవునులే..!!

నా హడావిడి పరుగులలో

ఏ గుర్తు తెలియని మలుపులోనో

నా చెవి తలుపుల తాళం చెవి

జారిపోయింది కదా..!!


నా చెవులు తెరుచుకునేదెప్పుడో..!

ఆ గొంతులు వినేదెప్పుడో..!!

శ్రీరమణ మిథునం - మళయాళంలో "ఒరు చిరు పురించి"

"అప్పదాసు మామయ్య" - "కృష్ణ కురుపు" అయ్యాడు.. "బుచ్చిలక్ష్మి అత్తయ్య" - "అమ్మలుకుట్టి" అయ్యింది.. శ్రీరమణ "మిథునం" వాసుదేవన్ నాయర్ దర్శకత్వంలో "ఒరు చెరి పురించి" అయ్యింది. తెలుగు కథ - మళయాళ చిత్రమైంది. సినిమా కథంత గొప్పగా వుందా అంటే ఇదుగో నవతరంగంలో నా వ్యాసం చదవండి -


శ్రీరమణ మిథునం చూశాను

.

ఆవేదన దాటిన ఆలోచన

గడిచిపోయిన కాలం వొడిలో

శిలువైపోయిన సంతోషం

జ్ఞాపకం పేరుతో తిరిగొచ్చి

బాధల్ని రగల్చడమే కదా విచిత్రం


జ్ఞాపకం బాధగా రగులుతుంటే

ఆలోచనలు పొగగా అలుముకుంటాయి

ఆ ఆలోచనల్ని పట్టుకొని

కష్టాల వైతరణి దాటాలనుకుంటూ మొదలుపెట్టి

జీవితపు అవతలి వొడ్డు చేరటమే వైపరీత్యం


కనురెప్పలు స్రవించిన చీకటి చినుకులు

గుండెలో ఘనీభవించిన బాధలకు ద్రవరూపం ఇస్తాయి

ఆ కన్నీటితో బాధల మొక్కలు పెంచుతావో

మనసు ముత్యం కడుగుతావో

ఆ నిర్ణయం మాత్రం నీ దగ్గరే వుంది..!!

యాభైల్లో పత్రికాప్రకటనలు - 2


(గత టపా తరువాయి)

డాక్టరు కావడం ఇంతకన్న సులభం కాలేదు..!! జై "జుల్లుంధర్" సిటీ.



ప్రచురణ సంస్థ పేరు చేస్తున్న సేవకు తగ్గట్టుగానే వుంది..


మొబైల్ డాక్టర్.. ఈ షాపులు ఇప్పుడున్నాయో లేదో..


ఈ రెండు ప్రకటనల్లో ఒకటి వాచి కొంటే బైనాకులర్స్ ఫ్రీ ఇంకొకటి ఏదో తైలం కొంటే వాచీ ఫ్రీ... అసలు ఈ సన్యాసి ఫార్మసివారు ఫరీదాబాద్ నుంచి, ఇండో ట్రేడింగ్ వారు బొంబాయి నుంచి ఇవన్నీ పంపిస్తారంటారా?


ఈ "జుల్లుంధర్"లో మొత్తానికేదో విషయం వుంది. మీరు పువ్వు పేరు కార్డురాస్తే మీ జాతకం చెప్పడమంటే మాటలా? అదిన్నూ రూపాయి నాలుగణాలకే..!!


ఇది నాకు బాగా నచ్చింది - ఏ హడావిడి లేకుండా చెప్పదల్చుకున్నది బొమ్మలో చెప్పేసారు..


అదండీ విషయం.


(రచన పత్రిక వెబ్సైటులో కథా ముత్యాల పేరిట పాత కథలు పెట్టారు. ఆ కథల మధ్యలో నుంచి సేకరించినవే ఈ ప్రకటనలు.)

యాభైల్లో పత్రికాప్రకటనలు - 1

1950 ప్రాంతంలో కొన్ని తెలుగు పత్రికల్లో వచ్చిన ప్రకటనలు చూడండి -

మరీ బొత్తిగా మూడు రూపాయల ఎనిమిదణాలే.. పోనీ ఒహట్రేండు తీసుకుందారేటి?


అహా చతుర్ముఖ పారాయణానికి శ్రేష్టమైనవి... ఆకర్షణీయమైన డిజైనుతో దివ్యంగా వుంటాయట..


ఈ పేస్టు ఎప్పుడైనా వాడారా? పళ్ళపొడిగా కూడా దొరుకుతుందట..!! అన్నింటికన్నా చివర వాక్యం గమనించారా - "రెమి హాస్యనాటకం - ప్రతి శుక్రవారం రేడియో సిలోను 41.72 మీటర్ల మీద సా. 6-00 నుండి 6-45 వరకు వినండి"


టీ కాఫీ పాలు గంజి పళ్ళరసం - అన్నింటికి ఒకటే ప్రత్యామ్నాయం


రామ బాణం.. హ హ హ


డాక్టరు కావడం ఇంత సులభం అని మీరెప్పుడైనా ఊహించారా?


మరికొన్ని తరువాతి టపాలో...